Democracia: a partir de c. 1982



GALICIA, GALICIA
Galicia, Galicia recolle a obra xornalística sobre o noso país producida por Manuel Rivas nos dez últimos anos e publicada en El País, La Voz de Galicia e A Nosa Terra. A edición correu a cargo de Xosé Mato Fondo que a organizou nas seguintes series: “O conservador país onde non existen os conservadores” (Premio Fernández Latorre de periodismo); “No mellor país do mundo” (serie publicada en La Voz de Galicia); “Terra Cha, cha, cha, cha” (sobre a viaxe de Manuel Fraga a Cuba); “A Campaña do Ogro” (sobre as eleccións de 1993); “A Campaña do Botafumeiro” (sobre as eleccións de 1997); “O gaiteiro solitario” (serie publicada en A Nosa Terra); “Toca madeira” (serie publicada en La Voz de Galicia); “O pleonasmo de Don Manuel”; “Oración fúnebra pola Orquestra do Vento” (texto lido con motivo da homenaxe ós mortos na Guerra Civil, en Tui no pasado mes de agosto). A liberdade é a máis preciosa posesión da imaxinación, dise na significativa cita de Ambrose Bierce que abre este libro. Galicia, Galicia é un exercicio que aúna liberdade, imaxinación e humor as tres mellores lanzadeiras do tear da tradición cultural galega. O estilo de Galicia, Galicia non é de arroutada senón dunha tranquila sátira enfiada con sutileza ó longo de dez anos de periodismo crítico. A lectura de “No mellor país do mundo”, por exemplo, escrita no comezo da xeira Fraga, resulta hoxe dunha comicidade delirante pero é tamén dunha sorprendente e cumprida profecía. Manuel Rivas, como un gaiteiro solitario e non en bandada marcial usa a liberdade, a imaxinación e o humor contra a grande maquinaria da chamada Pax Fraguiana: a propaganda. Galicia, Galicia é unha obra histórica e de historia, do presente que aínda vivimos, e que non trata só dun personaxe senón de todo un tempo.

CATALUCÍA . ¡QUEDA PROCLAMADA LA REPÚBLICA CATALANA! (FONT, ÀNGEL)
¿Se puede editar una novela de acción e intriga sobre uno de los temas que más puede afectar a ciudadanos y políticos de la vieja guardia? En todo caso, es un buen ejercicio de madurez democrática. El lector hallará en este libro unas horas de evasión, esté o no interesado por la política. Àngel Font sabe muy bien cómo enganchar a lectores de todo tipo y nivel. La secesión de una parte de España es un tema que nos afecta y debería preocuparnos a todos, ¿o no? ¿El orgullo nacional sólo existe para tener una España fuerte e indivisible? ¿O también para pactar o dar la espalda al que habla de separación en épocas de globalización? Con imaginación, no exenta de ironía y segundas intenciones, la acción nos lleva a un desenlace final completamente inesperado. Ciudadanos de a pie y políticos hallarán en estas páginas ardientes y apasionados planteamientos y ganas de movida para matar el propio aburrimiento. Soluciones disparatadas para el disparate nacional, que sigue siendo la falta de entendimiento. Después de estar tan unidos con o contra Franco, ¿qué puede despertar el interés de las nuevas generaciones? La respuesta no se halla en esta novela, pero con Catalucía queda claro que el desinterés ciudadano y la apatía política deberían despertar y volver a crear pasiones, o cuando menos hacer un precalentamiento en formato de libro.