Ir al contenido
Resultados de la búsqueda para: Daniel Pennac
Un libro traducido ós principais idiomas europeos, éxito seguro entre pedagogos e ensinantes, un punto de vista moi diferente sobre a delicada cuestión do rechazo xuvenil á literatura e en xeral a todo canto cheire de lonxe a cultura. Xa está dito que " para aprender, ou ver ou ler " , e moito fiáis fácil para a gran maioría é coñecer o mundo e as distintas formas de vivilo e interpretalo e mesmo de imaxinalo a través da literatura. A través dos libros, calquera clase de libros, sempre que sexan bos. Pero o gran problema para os rapaces de hoxe, unha vez superado o seu rechazo instintivo á lectura, é saber distinguir os libros de baixa calidade dos libros que conteñen obras de arte ou sabedoría. Fronte ós comecocos e videoxogos que o mercado lles ofrece cada vez fiáis sofisticados, fronte á idea -tamén moi divulgada en relación co consumismo- de que o intelectual é de vellos e ser vellos non é bo, fronte a idea de que ler é cousa de persoas pasivas e apalancadas, fronte a procedementos demasiado brutais ou demasiado rebuscados para conseguir que os rapaces lean, Daniel Pennac propón a liberdade, propón compartir aquilo que se disfruta, propón a experiencia persoal na literatura. Menos análise, menos esquematización na aprendizaxe do que está feíto para ser disfrutado, menos obsesión por que lean a calquera prezo. A literatura, a boa literatura é intelixencia creativa. Iso é o que se precisa para transmitirlle ós rapaces de hoxe a conveniencia de ler e conseguir crear, a través da boa literatura, un territorio persoal de vivencias insustituíbles.
La Thérèse Malaussène fa un sopar amb tota la tribu per presentar l'home de qui està enamorada, el comte Marie-Colbert de Roberval, conseller referendari de primera classe del Tribunal de Comptes, un animal polític, alt i molt educat, provinent d'una família que surt als llibres d'història del segle XII. En fi, un pet bufat, als ulls de Benjamin Malaussène, el germà de Thérèse. A en Benjamin no li fa cap gràcia aquest tal MC2, com ell mateix es fa dir; no pertany al seu món ni al de la tribu Malaussène. A més, l'endemà, al Crillon, a les dues en punt, l'MC2 li anuncia que té la intenció de casar-se amb la Thérèse com més aviat millor. Però els Malaussène no es deixaran enredar tan fàcilment. Els fruits de la passió és una novel·la singular. Daniel Pennac ens submergeix en una intriga rocambolesca i ens arrossega amb una humor implacable i uns diàlegs d'una agudesa prodigiosa.
Daniel Pennac, na liña narrativa de Coma unha novela (Xerais 1993), aborda en Mal de escola a cuestión da escola e da educación dende o punto de vista dos malos alumnos. O autor, un dos máis celebrados das letras francesas contemporáneas, un pésimo estudante adolescente, estuda esta figura do folclore popular outorgándolle a nobleza que se merece e restituíndolle a carga de angustia e dolor que a acompaña. Mal de escola mestura as testemuñas autobiográficas (como estudante e profesor que exerceu a docencia durante vinte e cinco anos nun instituto de París) con reflexións sobre a pedagoxía e as disfuncións da institución escolar, o papel dos pais e da familia co papel da televisión e dos medios de comunicación actuais, a sede de aprendizaxe coa dor de ser un mal estudante, o sentimento de exclusión do alumno e o amor á ensinanza do profesor. Mal de escola, Premio Renaudot 2007, obra traducida ao galego por Xavier Senín Fernández e Isabel Soto López, é un fenómeno editorial en Francia capaz de reabrir, tamén en Galicia, un gran debate arredor das razóns do fracaso escolar e do estado e do futuro da educación pública.
